فهرست مطالب
اثرات و نتایج انجام عمل سابسیژن اسکار
درباره بافت اسکار چه باید دانست
بافت اسکار می تواند به روش های مختلفی خود را نشان دهد ، از جمله:
- برامدگی های که در محل التیام زخم پدید میاید، کلوئید نامیده می شوند که می تواند پس از آسیب دیدگی روی بافت ایجاد شود. کلوئیدها اغلب در سینه فوقانی ، شانه ها و قسمت فوقانی کمر ظاهر می شوند.
- جای زخم هایپرتروفیک شایع ترین نوع بافت اسکار است. افراد مبتلا به زخم هایپرتروفیک ممکن است متوجه شوند که به مرور زمان این زخم محو می شوند.
علل و پیشگیری از بافت اسکار
اگرچه پزشکان از علت ایجاد بافت اسکار منبع مطمئن و قابل اطمینان ندارند ، اما آنها می دانند که جای زخم های هیپرتروفیک و کلوئیدها می تواند ناشی از سوختگی ، نیش حشرات ، آکنه ، آبله مرغان ، سوراخ شدن ، خال کوبی و جراحی باشد. محققان همچنین دریافتند که کلوئیدها بیشتر در افرادی که پوست تیره تری دارند ، ایجاد می شوند. هر دو مورد، کلوئید و زخم هایپرتروفیک بیشتر در افراد جوان بین 10 تا 30 سال دیده می شوند.
دریافت تخفیف نقدی خدمات کلینیک رز + مشاره رایگان
ممکن است افراد در محل بافت اسکار دچار خارش و درد شوند. ممکن است در برخی از افراد با وجود زخم ها احساس پریشانی عاطفی و روانی را تجربه کنند. پزشکان می توانند درمان هایی را برای کاهش ظاهر زخم تجویز کنند ، اما باید به تأثیرات روانی و محدودیت های جسمی که باعث ایجاد اسکار می شود نیز بپردازند.
درمان اسکار
محققان تخمین می زنند که برای ” درمان اسکار ” در آمریکا بالغ بر 20 میلیارد دلار سالانه هزینه می کنند. انواع مختلف درمان برای زخم ها وجود دارد ، اما ممکن است برای همه موثر نباشد. این مهم است که پزشکان در مورد کارآیی محدود این درمانها توضیح دهند و انتظارات معقولی را برای افرادی که زخم هایشان را مدیریت می کنند ، تعیین کنند.
گزینه های درمانی شامل موارد زیر است:
- موضعی
- تزریقی
عصاره پیاز
گاهی اوقات پزشک ممکن است استفاده از عصاره پیاز را به صورت موضعی توصیه کند تا از ایجاد جای زخم بعد از عمل با لیزر جلوگیری کند. عصاره پیاز ممکن است دارای خواص ضد التهابی و توانایی از بین بردن باکتری ها باشد. اما محققان شواهد ثابتی در مورد اثربخشی این درمان پیدا نکرده اند.
میتومایسین C
میتومایسین C نوعی ماده شیمیایی درمانی است که دارای اثربخشی محدود برای درمان کلوئیدها است. در اکثر مطالعات ، اثر میتومایسین موضعی C در کنار سایر درمانها ، مانند پرتودرمانی و برداشتن جراحی کلوئید بررسی شده است. محققان میتومایسین C را برای استفاده در بافت اسکار پیشنهاد نمی کنند زیرا شواهد قابل اطمینان کافی برای حمایت از استفاده از آن وجود ندارد.
Imiquimod
ایمیکیمود در فرمولاسیون کرم 5٪ موجود است. برخی از پزشکان پس از برداشتن جراحی ، کرم ایمیکیمود را برای مبتلایان به کلوئید تجویز می کنند. بار دیگر ، این درمان موضعی نتایج منسجم قابل اعتماد منبع در کارآزمایی های بالینی را برای درمان و جلوگیری از ایجاد اسکار کلوئید نشان نداده است.
بلومایسین
ممکن است برخی از پزشکان برای جلوگیری از تولید کلاژن در محل آسیب ، بولومایسین را در جای زخم تزریق کنند. فقط چند منبع مورد اعتماد ، تأثیر بلومایسین تزریقی را در بهبود ظاهر اسکارهای هیپرتروفیک و کلوئیدها آزمایش کرده اند. برخی محققان دریافته اند که بلومایایسین همچنین ممکن است قرمزی ، خارش و درد ناشی از این زخم ها را کاهش دهد. بلومایسین درمانی است که پزشکان در درمان سرطان از آن استفاده می کنند. این ماده سمی است ، اما پزشکان به ندرت عوارض جانبی سمی را از تزریق در اسکار گزارش می دهند.
درمان با سیلیکون
پزشکان گاهی اوقات درمان با سیلیکون را برای مدیریت اسکار توصیه می کنند. بعد از استفاده از روشهای درمانی مبتنی بر سیلیکون ، افراد ممکن است متوجه بهبود در میزان ، رنگ و استحکام زخم هایپرتروفیک و کلوئید شوند. درمان های مختلف سیلیکون مانند ورق های ژل سیلیکون و کرم هایی که افراد می توانند به مدت 12 ساعت در روز با اطمینان استفاده کنند وجود دارد. ممکن است افراد قبل از مشاهده هر نتیجه ، 12 تا 24 هفته از این درمان استفاده کنند.
لیزر درمانی
دو روش لیزر درمانی برای معالجه بافت اسکار وجود دارد: کاهنده و غیرتحریک کننده. پزشک برای صاف کردن بافت اسکار از لیزر درمانی ablative استفاده می کند. لیزر درمانی غیرمجاز می تواند باعث اختلال خون در بافت اسکار شود که در نهایت باعث از بین رفتن بافت غیر طبیعی می شود. محققان نشان داده اند که لیزر درمانی نتایج خوبی را در مورد زخم های جراحی ، زخم هایپرتروفیک و کلوئید نشان می دهد. هنگامی که پزشک نوع مناسب لیزر درمانی را انتخاب می کند ، افراد ممکن است متوجه پیشرفت در ضخامت زخم ، قرمزی ، خارش و بافت شوند.
رادیوتراپی
پزشکان ممکن است از رادیوتراپی به همراه سایر درمان های اسکار استفاده کنند. به طور معمول ، افراد بعد از برداشتن یک کلوئید ، رادیوتراپی را دریافت می کنند تا شکل گیری یک کلوئید دیگر کاهش یابد. پرتودرمانی می تواند به کاهش رشد سلولی کمک کرده و از رسوب کلاژن در بافت آسیب دیده جلوگیری کند. پزشکان استفاده از رادیوتراپی را روی زخم های واقع در گردن یا قفسه سینه با احتیاط باید انجام دهند ، خطرناک است زیرا ممکن است فرد در اثر تابش اشعه ، سرطان تیروئید یا پستان بگیرد.
کرایوتراپی
کرایوتراپی شامل استفاده از نیتروژن مایع برای خنک کردن بافت بدن تا دمای صفر می باشد. به نظر می رسد این امر در مدیریت اسکار تأثیر دارد. این روش درمانی با تأثیرگذاری بر بافت اسکار زیرین ، می تواند در بهبود ظاهر زخم ها مؤثر باشد. برخی از مطالعات از کاهش 51٪ از حجم زخم پس از یک روش درمانی خبر داده اند ، اما برخی از متخصصان فکر می کنند که در صورت استفاده از ترکیبات درمانی دیگر ، مانند کورتیکواستروئیدهای تزریقی ، کرایوتراپی مؤثرتر است.
کورتیکواستروئیدها
پزشکان تزریق کورتیکواستروئید را به عنوان اولین منبع مورد اعتماد برای درمان کلوئیدها و انتخاب دوم درمان زخم هایپرتروفیک ترجیح می دهند. پزشکان از تریامسینولون استونید استفاده می کنند که یک کورتون تزریقی است. دوز توصیه شده ممکن است متفاوت باشد ، اما یک تزریق معمولی شامل سه تا چهار تزریق هر 3 تا 4 هفته است. برخی از افراد ممکن است بیش از چهار تزریق نیاز داشته باشند. محققان نشان داده اند که بین 50 تا 100 درصد افراد به درمان پاسخ داده اند. بعضی از پزشکان برای بهبود ضخامت اسکار و کاهش خارش ، تزریق تریامسینولون استونید به همراه کرایوتراپی را انجام می دهند.
آیا ماساژ کمک می کند ؟
ماساژ زخم روشی است که متخصصان مراقبت های بهداشتی در واحدهای سوختگی در بیمارستان از آن برای بهبود عملکرد و ظاهر زخم ناشی از سوختگی استفاده می کنند. شواهد برای اثبات ضعیف است ، اما برخی از کارشناسان بر این باورند که ماساژ به بهبود اسکار کمک می کند و حتی ممکن است از زخم هایپرتروفی جلوگیری کند. هرکسی که زخم خود را ماساژ می دهد ، ابتدا باید آن را با پزشک در میان بگذارد ، خصوصاً اگر بخیه یا جراحی دیگری داشته باشد.
اگرچه دانشمندان برای تأیید این نتایج باید تحقیقات بیشتری انجام دهند ، محققان اظهار داشتند که ماساژ اسکار بر روی بافت اسکار سوختگی هیپرتروفیک ممکن است موارد زیر را بهبود بخشد:
- ارتفاع زخم اسکار
- درد
- افسردگی
- خارش
هیچ ابزار استاندارد ارزیابی اسکار برای محققان وجود ندارد و تکنیک های ماساژ ممکن است از یک مطالعه به مطالعه دیگر متفاوت باشد. محققان باید در مورد کارآیی ماساژ برای کنترل بافت اسکار ، آزمایشات بالینی کنترل شده انجام دهند.
